Japan Bunt

Fragment porcelanowego zestawu herbacianego Japan Bunt śląskiej manufaktury Tiefenfurt; lata 20. XX wieku. Orientalne motywy oraz stylizowana na japoński stempel sygnatura miały upodabniać fason do azjatyckich oryginałów tudzież wstrzeliwać się w zapotrzebowanie powodowane ówcześnie powracającą modą na orientalizmy.

Pies Fo

Przykład prezentowany poniżej jest europejskim, a dokładniej - niemieckim wyrobem inspirowanym orientem. Owe naczynie o zoomorficznej formie wyobrażającej chińskiego lwa (zwanego też psem Fo) służyło najprawdopodobniej do kwiatowej ikebany lub stanowiło pojemnik do potpourri.  Pochodzi z lat 20. lub 30. XX wieku. Sygnowany jest marką niemieckiej manufaktury 'Aerozon' , choć istnieją przesłanki wskazujące na współpracę z firmami Japonii.

Pies Fo zwany również lwem chińskim stanowił w kulturze Państwa Środka symbol dostojeństwa i potęgi czy świętości, ochraniał przed złymi mocami i duchami a także uznawany był za obrońcę prawa. Jego pojawienie się w kulturze chińskiej związane było z ówczesnym buddyzmem - słowo  'Fo' oznacza 'Buddę', w kulturze Europy natomiast z modą na orientalizmy, odzierającą często z pierwotnego znaczenia wykorzystywane motywy.




















 










http://www.aerozon.de/opencms/opencms/aerozon1/aerozon.html

http://gotheborg.com/marks/index_jap_marks.htm

Kabaret śląski

Kabaret w tym kontekście oznacza naczynie składające się z kilku przegród. Prezentowany poniżej egzemplarz stanowi fitomorficzną formę dwóch  połączonych ze sobą liści.
Zdobiony jest on misterną floralną malaturą dopełnioną subtelnym  złoceniem. Pojawiające się tam fuksje, róże, kwiaty głogu i inne zaznaczono dynamicznie, stanowczo, a tym samym charakterystycznie wydawałoby się dla wyrobów śląskich II połowy XIX wieku.

WMF

Jednym z ostatnich, choć nie mniej wyrazistych akordów secesji jest prezentowana taca, nosząca już znamiona wtórno- eklektycznych zapędów. Piękny wkład udekorowany został podszkliwnie finezyjnym motywem floralnym noszącym znamiona stylistyki Art Nouveau. Oprawę wykonaną z chromowanego na wysoki połysk mosiądzu wieńczy "balustrada". Całość wsparto na czterech lwich łapach trącących estetyką empiru.
Sygnowana marką niemieckiej WMF (Württembergische Metallwarenfabrik) - struś - wskazującą na I ćwierć XX wieku.

Chalcedony

Naczynie niewielkich rozmiarów pochodzące z lat 30. XX wieku wykonano ze szkła chalcedonowego, imitującego strukturę minerału - popularnego i chętnie wykorzystywanego przez artystów okresu  Art Deco.

Mniej znaczy wiecej

Prezentowany zestaw wykonany został w miśnieńskiej manufakturze porcelany. Wykwintna forma, powściągliwa i oszczędna dekoracja oraz znakomitej jakości mleczno-biała porcelana tworzą kompozycję idealną, wyważoną i niezwykle atrakcyjną wizualnie.

Zestaw składa się z 6 filiżanek herbacianych wraz z podstawkami i talerzami deserowymi, dzbanka oraz mlecznika.

 

Miniatura portretowa

Miniatura  jest typem malarstwa małoformatowego, przedstawiającego głownie portret. Pojawiła się w XV wieku. Malowana na pergaminie, kości słoniowej, muszli czy porcelanie - uległa popularyzacji w XVIII -XIX wieku. Pierwotnie zapewne służyły przedstawianiu sobie osób na odległość, wraz z upływem czasu stały się modną dekoracją, wyobrażając portrety bliskich, motywy czy postacie historyczne, mitologiczne tudzież fikcyjnych bohaterów.
Miniatury często umieszczano w medalionach, broszach, bransoletach czy tabakierach,   stanowiły również autonomiczną dekorację ścian - szczególnie te z II połowy XIX (i początku XX) wieku, które oprawiano w dekoracyjne obramowania okładane m.in kością słoniową pochodzącą ze zużytych klawiszy fortepianów i pianin, egzotycznym drewnem. Zarówno typ okładziny, jak i przedstawiany motyw dopasowane były do danej mody, czy gustów indywidualnych osób zamawiających.

Prezentowana na poniższej fotografii miniatura z wyobrażeniem mężczyzny w XVIII wiecznym stroju pochodzi najprawdopodobniej z przełomu XIX i XX wieku, malowana temperą na kości obłożona wypukłym szkłem oprawionym w brązową ramkę, wmontowaną w obramowanie wykonane z grawerowanych klawiszy fortepianowych.
Sygnowana:  E. Böttcher (czyżby Eduard Böttcher ?)

Źródła:
-Słownik terminologiczny sztuk pięknych , Warszawa, PWN, 2007

-http://miniatury.wordpress.com/